می ، خوردن من حق از ازل میدانست

گر می نخورم علم خدا جهل بود

 شک ندارم خیام دربیت فوق ،ملموس و بدون هیچ چشمداشت

خدا را به بزرگی یاد نموده و آگاهانه ستوده است . بی شک وقتی

از خداوند متعال به بزرگی و دانائی یاد می نماید ، ستایش وی

مانند برخی ،کاسبکارانه یا چاپلوسانه نیست . زیرا اعتراف می کند

می ، می نوشد ولی با استدلال ومنطقی که مخصوص فیلسوفان

 است به دانائی خدا نیز اشاره می نماید اما با رندگی اضافه می کند

وقتی خدا دانای مطلق است پس میلیاردها میلیارد سال قبل از اینکه

وی قدم به هستی بگذارد میدانسته خیام میخواره خواهد شد .بنابراین

اگر خیام در زندگی  می ننوشد علم خدا نه تنها علم نیست بلکه جهل

 مرکب است .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: